-Idziemy na wyprawę!
-Summer... Nie, proszę. Narobisz problemów - odparł śpiący Hiroki.
Wiedziałam, że nigdy mnie nie puści. Muszę udać, że ma rację i poczekać aż zaśnie. Wtedy będzie idealny moment!
-Czemu nigdy nie mogę nic zrobić?! - zapytałam gniewnie i wyszłam z komnaty.
*X czasu później*
Hiroki spał. Suzan też spała. Zostawiłam jej list z informacją, że idę odnaleźć Star i żeby się o mnie nie martwiła.
Teraz biegłam przed siebie z nadzieją, która dodawała mi siły.
Znajdę ją.
Czuję to w kościach.
Biegłam całą noc. Padłam na ziemię bardzo zmęczona. Lecz kiedy przypomniałam sobie o mojej "misji" znów nabrałam sił. Wystarczyły mi krótkie odpoczynki. Lecz pewnego dnia (nie pamiętam ile już nie spałam) położyłam się na drodze i zasnęłam.
Gdy się obudziłam zobaczyłam obce wilki. Chciałam zerwać się na łapy i uciec. Lecz nie mogłam.
Byłam sparaliżowana.
C.D.N
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz