,,Życie nie jest lekkie i dużo w nim pułapek, ale nie poddawaj się.”
Samica • 13 lat
Aparycja: Teneko jest nawet niedużą waderą. Posiada białe niczym śnieg futro. Uszy, tylne łapy, tyłek oraz ogon są brązowe. Na ogonie pojawiają się również białe ciapki. Z prawej strony pyska widnieją kropki, które układają się wokół oka i na pysku. Ma białą grzywkę i niebieskie oczy. Jej wygląd kompletnie nie przypomina wilka, o mocy ognia, a jednak posiada właśnie ten żywioł. W prawym uchu i przy pysku nosi kolczyki. Na łapach ma różowe "skarpetki", które posiada od najmłodszych lat.
Relacje: Ma ojca Crisa, z którym świetnie się dogadywała. Lubiła się z nim bawić, jako szczeniak, a on lubił ją przedrzeźniać. Z nim miała lepsze wspomnienia z dzieciństwa. Matka Jenny była jej lekko dalsza, ale wciąż ją kochała i kocha tak samo jak ojca. Czasem też się bawiły, ale z łagodnej natury wadery, nie miały dużo okazji. Młodsza siostra Miho była zupełnym przeciwieństwem Teneko. Cicha i spokojna niczym Jenny. Jednak stała się samotniczką, więc samice za dużo czasu ze sobą nie spędzały.William to jej były partner. Jednak nikt ze sobą nie zerwał, co zaraz wyjaśnię. Kochała go, ale uciekła rodzinnych ziemi, zapominając o nim i budując ścianę na te uczucia, jakimi go kierowała. W końcu w jej życiu pojawił się Lupo. Z początku za nim nie przepadała, ale coś stopiło jej serce, że polubiła go i w końcu się w nim zauroczyła. Na razie nie jest z nim w związku, ale już powoli wyjawia swoje uczucia zachowaniem i gestami.
Profesje: Najemnik
Żywioł: Ogień
Moce:
• Ognisty wir płomieni — musi się zakręcić z dużą prędkością, a z jej ciała wylecą płomienie.
• Manipulacja ogniem w zasięgu max. 5 metrów.
• Wytwarzanie małych płomyków z łap, które służą bardziej do oświetlania drogi, ogrzaniu się bądź podpalenia zwykłego patyka albo liścia. Nie mogą się zrobić nie wiadomo jak duże.
Charakter: Jest lekko zadziorna, stanowcza, postawia na swoim, lubi mieć rację. Czasem sarkastyczna, ale jest optymistką. Dla nowo poznanych czasem miła, a czasem wredna i oschła. Lubi jednak rozmawiać i żartować. Kiedy ktoś ją zdenerwuje to potrafi się mocno wkurzyć. Jest czasem nawet zbyt empatyczna. Kiedy ktoś płacze, to ona też płacze itd. Jeżeli już płacze, nie może przestać. Nawet jakby chciała. Musi się uspokoić przez długi czas. Nie potrafi podejmować decyzji, więc lepiej nie dawać jej nic do wyboru. Nie odwróci się jednak od niebezpieczeństwa. Kocha przygody i jest bardzo ciekawska. Pyskuje. Najbardziej, kiedy się wkurzy. Często takie pyskówki nie kończą się dobrze, bo bójki nie były i nie są jej obce. Nie zaatakuje bez powodu oczywiście, ale może komuś przywalić. Potrafi się fochać na max. 2 dni, ale jeśli ktoś ją nieźle okłamie, to może się nawet przez ten krótki czas w ogóle do niego nie odzywać. Może nawet mu nie pomóc, jeśli będzie miała zły dzień.
Historia: Urodziła się na polanie. Jej rodzice nie chcieli być w żadnej watasze. Chcieli mieć tylko siebie nawzajem i swoje dzieci. Na początku urodziła się Teneko. W niedługim odstępie czasu na świat przyszła również Miho. Ojciec o brązowej sierści z czarną, prawą łapą oraz końcówką ogona i biała jak śnieg matka, cieszyli się, że mają swoje córki. Od dzieciństwa Teneko wdawała się w bójki. Tym czasem jej siostra o czarnej sierści i białych znamieniach siedziała sama, a czasem przebywała ze swoim kolegą. Minęło trochę czasu, a nasza wadera miała 3 lata. Wtedy poznała Williama, z którym chwilę chodziła. Podarował jej kwiaty, chodzili razem na spacery i pocałowali się, ale tylko raz. Niedługo potem Teneko poczuła, że czuje się odizolowana od reszty świata. Zatem ktoś by pomyślał, czemu wokół niej pojawiały się inne wilki, w tym jej ukochany? Niedaleko była wataha. William, fioletowy samiec z niej pochodził. Bohaterka pomyślała, że wkradnie się na teren owej watahy, ale to skończyło się źle. Pogryzła się z kilkoma basiorami. Zdesperowana pragnieniem nowego życia, uciekła od rodziny, przy tym urywając związek i tak trafiła do tej watahy.
Ciekawostki:
- Od dziecka trenowała sztuki walki.
- Często śmieje się przez sen.
- Umie przekradać się w nocy nawet dobrze, pomimo swojego jasnego futra.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz